ฉันชื่อ วิมล อายุ 42 เป็นคนสวยมาก เมื่อก่อนครองตำแหน่งเทพีสงกรานต์และลอยกระทงหลายปีซ้อน จนได้สามีเป็นนักการเมืองชื่อดังของจังหวัด แต่เมื่อเริ่มนานวันความรักก็จืดจาง สามีออกลายค่ะไปมีบ้านเล็กบ้านน้อย ทั้งที่ฉันก็ไม่ได้ปล่อยตัวให้ร่วงโรยไปตามสังขาร หมั่นดูแลจนเต่งตึงอยู่เสมอ สิ่งเดียวที่ฉันจะพึ่งได้คือ ไสยศาสตร์ ฉันจึงเดินทางไปตำหนักพ่อปู่ตามที่เพื่อนคนหนึ่งได้แนะนำ

เมื่อไปถึงอาศรมพ่อปู่ ก็พบว่าคนเยอะมาก ฉันหยิบหมวกกับแว่นมาสวมอำพรางใบหน้า ฉันนั่งรอจนเป็นคิวสุดท้ายจึงกล้าเข้าไปเพราะกลัวคนจำได้ ซึ่งก็เป็นเวลาพลบค่ำแล้ว

“ พ่อปู่หมดเวลารับแขกแล้ว พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ ” ลูกศิษย์ท่านสองคนที่คอยหยิบข้าวของหันมาบอกเมื่อเห็นฉันเดินขึ้นไป ฉันถอดหมวกและแว่นออกพร้อมทรุดตัวลงนั่ง

“ ฉันคุณนายวิมล ภริยาของท่าน ส.ส.ศักดา ได้โปรดช่วยฉันหน่อยเถอะค่ะ ฉันมารอแต่เช้าแต่ไม่กล้าเข้ามา ”

คนที่บอกว่าเป็นร่างทรงพ่อปู่ที่นั่งหันหลังอยู่หันกลับมาทันที

ทีแรกที่ฉันมองไกล ๆ นึกว่าพ่อปู่เป็นคนสูงอายุ แต่พอมาใกล้ ๆ ไม่ใช่เลย เป็นชายร่างใหญ่ …